माझ्या आजूबाजूला घडणाऱ्या घटना आणि लोकांबद्दलचं माझं मत.....

Monday 25 April 2011

नाशिक- पुणे- नाशिक

     मागच्यावर्षी पुण्याला शिकायला गेल्या पासून मी हा प्रवास record  तोड वेळा केला असेल. लोक blog मध्ये त्यांनी बघितलेल्या सुंदर ठिकाणाबद्दल,अविस्मरणीय प्रवासाबद्दल लिहितात. पण त्या सगळ्या पेक्षा अगदी विपरीत हा प्रवास रटाळ, कंटाळवाणा आणि बोरिंग ह्या तिन्ही
 शब्दांना पुरून उरणारा आहे. प्रवास तसा
आहे ५-६ तासांचाच पण वर लिहिल्या प्रमाणे अंत बघणारा.
साथीला एखादं पुस्तक किंव्वा कानात गाणी असतील 
 तर  ठीक नाहीतर मग तुमचं काई खरं नाई. ह्यावर तुम्ही 
विचाराल, "लोक असतात गाडीत त्यांच्याशी नाई का बोलता येत?"
येतं कि, नाई कोण म्हणतंय पण बरेचदा तेही ह्या रटाळ 
प्रवासाने हैराण झालेले असतात. म्हणजे कसाय नं 
सुरवातीला बरर्याच गोष्टी होतात पण मग कंटाळा येतो हो!
पण काही लोक मात्र लई भारी असतात, अश्या
परिस्थितीत सुद्धा त्यांचा stamina टिकून असतो,
कधी कुठल्या काकू असतील तर त्या आपल्या
घरच्या लोकांच्या तक्रारी करतात तर काका "व्यवस्थे" 
बद्दल तक्रार करतात, सूर सारखाच असतो. समवयीन म्हणाल 
तर फार कमी बोलतात.  
बरं बाहेर बघावं म्हंटल तर अशी "विहंगम" दृश्य दिसतात 
             
  
 ह्या वर जर तुमचं मत असं असेल कि हि उन्हाळ्यातली 
चित्रं आहेत इतर ऋतूत परिस्थिती चांगली असेल तर 
उत्तर आहे "नाही". म्हणजे दोन चार पानं जास्त लावून 
टाका झाडांना अजून फारसा काही फरक नसतो. 
"टकले डोंगर" प्रकार इथे विपुल प्रमाणात बघायला मिळतो.
  
मला काय वाटतं इथल्या traffic मुळे त्यांची अशी अवस्था 
झाली असेल. खरंच प्रचंड traffic असतं हो या रस्त्यावर.
बस सोडून अजूनही साधनं आहेत येण्याजाण्याची,
आता हेच बघा ना.            
    
                
       हा प्रवास आता इतका अंगवळणी पडला आहे न कि
कोणतं गाव आलं हे नुसत्या त्या गावच्या काही दुकानांच्या 
पाट्या बघितल्या कीच लक्षात येतं. "आळेफाटा ट्रोमा सेंटर" 
बघितल्या वर  "आळेफाटा" आलं हे समजावं, दुकानांची
अफाट गजबज म्हणजे "मंचर",तर "प्रवरा" शब्द नावात असलेली 
दुकानं "संगमनेर" ला असतात. तीच  प्रवरा नदी सध्या काही 
अशी दिसते आहे.


असो, मध्ये भूक लागल्या वर आपण "दौलत" ची पाटी शोधावी 
 तर "विट्ठल कामत" सुद्धा "छान" ची खुण करत 
आपल्या "Vitthal Kamat's" ची ad करत असतात.
ह्या वळणावर आता "काठीयावाड" चा board दिसेल                   
असं वाटतं आणि तो दिसतोही, तसाच "गारगोटी" संग्रहालयाचा 
  board कधी पासून त्याच वळणावर ताटकळत उभा आहे.
पुढे पुण्या जवळ जातांना महत्वाची गोष्ट दिसते ती म्हणजे
नवी बांधकामं आणि अर्धवट अवस्थेतले  flyovers ,
"बांधकाम चालू आहे" ची पाटी सांभाळत. ह्या दरम्यान
"hot chips" चा देशी अवतार "गरम वेफर्स" आणि
"मास्तर नाश्ता सेंटर" आपले वेगळेपण जपत असतातच.  
         हि तर झाली पाट्यांची  कथा, बाकी काही गोष्टी ज्या   तुमचं लक्ष वेधू शकतील त्या म्हणजे मध्ये लागणारी
 गावं. तसं गावांत काय मजेशीर असणार म्हणा पण 
त्यांचा "typical" पणा त्यांना मजेशीर बनवतो. दुकांनांची 
गजबज,नावांची hordings ह्या त्यातल्याच काही गोष्टी. 

    
   घराबाहेर वाळू घातलेली गादी आणि वर फडकणारा 
झेंडा सुद्धा 

 
तुम्ही आकोडा टाकून वीज घेण्या बद्दल ऐकलं असेलच ना 
हा बघा त्याचा एक नमूना 




तर असं मजल दरमजल करीत तुम्ही नाशिक किंव्वा पुणे 
येथे पोहोचता. 

      ५-६ तासांच्या रटाळ प्रवासला अलविदा करून पुन्हा
आपल्या कामाला जाता परत तोच प्रवास करायचा असतो ना.


टीप: ह्या blog मधले सगळे फोटो मी काढलेले असून  कुठूनही
"ढापलेले" नाही.

          
  
  
 

Saturday 9 April 2011

Morning Walk

       काहीतरी व्यायाम करायला पाहिजे नाई का stamina  राहायला हवा ना
दिवसभर धावपळ  करायला मग Morning Walk हा  त्या वरचा उत्तम   उपाय. 
     आमच्या विद्यापीठाचा परिसर म्हंजे सकाळी भटकंती करायसाठी अगदी योग्य.
सकाळी ताजा ताजा "लोकसत्ता" घेऊन माझी स्वारी निघते.   
काही दिवसांपूर्वी परेंत माझे headphone सुद्धा असायचे साथीला पण आता तेही 
कानात वारा गेल्या प्रमाणे चित्र-विचात्र आवाज काढू लागल्या मुळे  मी
त्यांना आता विश्रांती दिली आहे. मग  background music  
देण्याचं काम आता झाडांची पानं  आणि त्यावरचे पक्षी करतात.
फिरायला जातांना तरी माणसाने शहाण्या सारखं वागावं ना पण खोड म्हणा 
कि अजून काही पण प्रत्तेक गोष्टीमध्ये विसंगती शोधायला मला फारच
 आवडतं आणि तेच मी इथे सुद्धा करते.
         विद्यापीठाच्या  परिसरात बरेच लोक Walk साठी  येतात, त्यातले बर्रेच 
स्कोडा Octavia  आणि अश्याच  काहीश्या नावाच्या 
गडयामधून  येतात. त्यांचं आजीचं वय आणि नाती सारखा hair cut 
पचनी पडणं तसं जरा अवघडच पण होते मग सवय हळूहळू (मला
झालीये आता). श्रीमंत माणसाच्या श्रीमंतीची आणखी एक निशाणी 
म्हंजे त्यांचं  विदेशी  breed चं कुत्रं. त्या सुंदर हिरवळीवर  खेळणारं
ते  कुत्रं दिसतं फारंच गोंडस  पण असतं अंमळ चक्रम. हो आणि 
नावा बद्दल म्हणाल तर ह्या कुत्र्यांची नावं Jimmy,Tommy,
Rocky इ. इ. तर असतातच. अगदी कुणाशीही आपल्या कुत्र्यानं 
खेळलेलं मालकाला आवडत नाही आणि सगळ्या प्रकारच्या 
माणसांच्या पायाची चव घेतल्या वाचून कुत्र्याला राहवत नाही. 
मग oh baby!! no no no  don't do that अश्या प्रेमळ orders 
मालक सोडत असतो आणि कुत्रं त्या पाळत नसतं.
     इथे येण्याऱ्या जवळपास  सर्वच लोकांना सर्व प्रकारची योगिक 
आसने येतात अशी माझी ठाम समजूत आहे. तुम्हाला माहित असलेल्या 
किव्वा येत असलेल्या आसना पेक्षा निदान शेर भर तरी जास्तच आसने (का चित्तथरारक प्रदर्शनं) मी इथे बघितली आहेत. आणि हे लोक हे प्रकार अगदी सफाईदार पणे करतात असं मला तरी वाटतं.
अजूनही काही व्यायाम प्रकार आहेत ज्याला laughter therapy 
म्हणतात, हा व्यायाम प्रकार केल्या नंतर ह्या लोकांचे चेहेरे बघितले कि आपल्याला नक्कीच हसू येतं. रोज सगळी औषधं वेळेवर घेणारे हे
लोक हा हसण्याचा डोज पण नं विसरता घेतात,कोण जाणे दिवसभर
वेळ मिळेल नं मिळेल.
        सुंदर वातावरण पुष्कळ लोकांना इथे आकर्षित करतं. विद्यापीठाच्या इमारतीच्या पुढची आणि मागची बाग फारच सुंदर आहे. पुढे एक कारंजा आहे ज्यातून फार खास मौक्यानाच पाणी येतं.
दिल्ली ६ मध्ये कारंज्यावर "मस्साकली"  बसते इथे "पारवे" बसतात.
झाडं पुष्कळ असल्यामुळे अनेक प्रकारचे पक्षी दिसतात, फसलात नं
मी  कावळ्या चिमणी   बद्दल बोलत नाईये लोकहो!!!!
अन्य प्रकारचे पक्षी बसतात जे सुर्यानारायानाच्या साक्षीने इथे
"अभ्यास" करायला येतात असो.
     विदेशात म्हणे sun bath नावाचा एक प्रकार असतो इथे मी असा एक प्राणी बघितला आहे जो ह्या "sun bath " चा पुरेपूर आनंद घेत असतो  आणि  तो आहे "गावठी कुत्रा" ह्या हिरवळीवर निदान १०-१५ तरी गावठी कुत्री असतील सकाळी त्यांची समाधी लागली असते
आहाहा विलक्षण शांतता असते त्यांच्या चेहेऱ्यावर कसली चिंता नाही
काही कटकट नाही एकदम tension free असतात ते.
       एक आजोबा येतात इथे इथल्या खारुताई, मैनाताई साठी खाऊ
घेऊन प्रत्तेक झाडाच्या ढोलीत प्रत्येकासाठी खाऊ असतो.
मला वाटतं हा माझा Morning Walk  सुद्धा माझ्या साठीचा एक खाऊ आहे जो मला दिवसभर पुरतो आणि दुसऱ्या दिवशी मला
पुन्हा स्वतः कडे बोलावतो  आणि मी जाते पण इतकी मजा रोज कोण miss करणार?
                     
                                  

Tuesday 5 April 2011

पहिली post

      आपला पहिलावहिला  blog  त्याची पहिलीवहिली  post  काय असावी ह्या बद्दल मला तरी वाटत कि प्रत्तेक   blogger   विचार करत असणार. तसाच तो मीही केला पार डोकं फिरे परेंत केला मग विचार केला कि हाच  चांगला विषय होऊ शकतो...!!!
     काहीतरी लिहायला लावणारे प्रसंग आयुष्यात अनेक येतात, ते लेखन कधी उस्फूर्त  तर कधी compulsary अश्या स्वरुपात असतं.
शाळेत मराठी चे निबंध,  काहींना कंटाळवाणे तर काहींसाठी  तेवढाच प्रकार एक चांगला वाटणारा ( अर्थातच मी दुसऱ्या  category मध्ये  येते).
पण आपले हे लेखानाविष्कार फक्त शाळेतल्या 
कुलकर्णी बाई किंवा मराठे सर म्हणा फार तर ,ह्यांच्या परेंतच

जाणार ह्याची खात्री  असायची .
    आता मात्र surf  करतकरत  कोणीही तुमचा  "लेखानाविष्कार"  बघू शकतो. त्यावर comment पण करतात म्हणे लोक (ह्यावर comment 
द्यावी हि अपेक्षा आहे). मग अशी आपली पहिली post  चांगली घासून
पुसून लक्ख नको का  करायला?
     पहिल्या प्रथम लिहिणाऱ्या माणसाच्या डोक्यात हजारो विषय पिंगा घालत असतात. जसेकी, ते त्या दिवशी सुचलेल्या विषयावर लिहू का?  परवा फारच भन्नाट कल्पना आली होती तीच लिहावी,
नाहीतर मग असंच करू का कि आत्ताच्या " Latest Events"  बद्दल लिहायला सुरवात करावी  एकन  अनेक.... मला वाटत लोक आपल्या फार जवळच्या  विषयाला प्रथम हात घालत असावेत आणि मग गाडी रुळावर येत असावी.
     पहिली post  लिहितांना अजून काही भारी कल्पना माणसाच्या मनात येत असाव्यात जसेकी लोक माझा  blog  वाचतील  त्यांना तो फार आवडेल (नाही आवडणार अशी कल्पना माझ्या मते फार कमी लोकाना शिवत असावी)
  मग ते फारच मस्त comments देतील and so on.....    
     हे सगळे विचार मनात असताना पहिली post  publish होते आणि काहींच्या अपेक्षा पूर्ण होतात तर काहींच्या पूर्ण  व्हायला थोडा   
आवधी  अजून लागणार असतो पण मग माणसाला त्या excitement ची " सवय"  होते आणि विषय सुद्धा सुरळीत सुचायला लागतात
आणि तो एक नियमित blogger  बनतो.
      तर वाचक मित्रहो मीपण  कमी अधिक प्रमाणात असाच विचार केला आणि माझी  पहिली post  लिहिली आता पुढील गोष्टी तुमच्या हातात. एक नवीन blogger  तुमच्या comments ची वाट बघते आहे.....


      

 
 

श्री गणेशा

         नमस्कार वाचक मित्रहो......
   तसा मी माझ्या blog  चा श्री गणेशा  कालच करायला हवा होता पण जर्र्रा उशीर झाला आणि साडेतीन मुहूर्तावर माझा blog  सुरु 
झाला  नाही, असो. 
    तर  हा माझा  blog  म्हणजे  ह्या महासागरात अजून एका थेंबाची वाढ, ह्या मध्ये शीर्षका प्रमाणे मी बरर्याच  गोष्टी बद्दल "मला काय वाटतं" ते लिहीन. हे लिखाण कधी गंभीर, कधी विनोदी तर कधी मार्मिक असू शकतं. तर हि झाली  blog  ची रूपरेषा. मी ह्या blogging च्या विश्वात नवीन असल्या कारणाने लिखाणात जर काही चुका झाल्या तर त्या खुल्या दिलाने माफ कराव्यात हि विनंती.